Het tekenen is mij niet vreemd, mijn vader is kunstschilder. Als jong kind zat ik al op zijn atelier in Leiden. Hij had een grote litho pers die hij toen nog met de hand bediende ik paste precies op de handzwengel en schommelde terwijl ik toekeek hoe hij de inktpasta mengde met plamuur messen op een marmeren steen en de deegroller erdoor haalde. Mijn vader was een groot verhalen verteller, iedereen hing aan z’ n lippen als ie begon, de verhalen werden door de jaren steeds grotesker en intrigerender.
Ik heb daar wel een slag van mee gekregen, daarom ook niet verwonderlijk dat ik op de Toneelschool Amsterdam terecht kwam. Na jaren te hebben gespeeld in diverse theater/film/televise producties, ben ik op een moment toch meer gaan tekenen dan dat ik eigenlijk altijd al deed. De afgelopen 10 jaar heb ik bijna in afzondering uitsluitend getekend, en ik ontdekte dat het me zoveel plezier gaf dat ik zo vorm kon geven aan mijn diepse verlangens en ideeen, zonder direct afhangelijk te zijn van anderen, van publiek Lekker veilig natuurlijk ook, maar ja uiteindelijk wil je het toch weer onder de aandacht brengen…
Ik ben altijd op zoek om in een tekening de kleine details ook uitdrukking en karakter te geven. Een klein steentje op de grond, een grasspriet op een veldje… ze zijn er perslot niet zomaar bij getekend. Het zal mede mijn theater-achtergrond zijn dat ik dat steentje als het ware bijna “wordt”.
In de natuur is er geen steen hetzelfde en als je lang kijkt zie je gek genoeg dat elke steen bijna een eigen stijl heeft, een eigenheid bezit. En dat vind ik nou zo fascinerend en dat probeer ik weer te geven.
